Znamie łojowe (nevus sebaceus) to zmiana o charakterze wrodzonym, zazwyczaj widoczna już przy urodzeniu pod postacią pozbawionego włosów ograniczonego obszaru w obrębie skóry owłosionej głowy. W początkowym okresie znamie łojowe jest płaską zmianą kształtu owalnego lub linijnego, a dopiero w okresie dojrzewania przybiera charakterystyczny, brodawkujący wygląd. Czasem w obrębie zmiany mogą rozwijać się małe rumieniowe lub cieliste guzy. Najczęściej są to zmiany łagodne typu łagodny nowotwór z komórek rozrodczych mieszka lub gruczolak potowy brodawkujący. Bardzo rzadko w obrębie znamienia łojowego może powstać rak podsatwnokomórkowy.
Znamiona łojowe występują dosyć często. Ich częstość występowania w populacji wynosi około 1:300. Równie często zmiany występują u kobiet jak i u mężczyzn. Nie stwierdza się też predylekcji w zależności od rasy.
Rozległe zmiany o morfologii znamienia łojowego wraz z innymi zaburzeniami rozwoju występują w zespole Schimmelpenninga-Feuersteina-Mimsa. Chorobę opisał w 1895 roku niemiecki dermatolog Josef Jadassohn.
W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić: znamię naskórkowe, wrodzone łysienie trójkątne, wrodzoną hipoplazję skóry, infekcje bakteryjne lub wirusowe.