Łysienie telogenowe to forma niebliznowaciejącej utraty włosów, która w postaci rozlanej występuje niemal wyłącznie u kobiet. U mężczyzn objawy schorzenia są trudniej zauważalne z uwagi na krótsze włosy.
W prawidłowym cyklu wzrostu włosa wyróżnia się m.in. fazę wzrostu, czyli anagen oraz fazę odpoczynku – telogen. Faza wzrostu włosa może trwać od 3 do 6 lat, natomiast faza telogenu – około 2-4 miesiące. U zdrowych osób w fazie telogenu nieustannie znajduje się około 15% włosów. W chwili rozpoczęcia fazy wzrostu odpoczywające włosy zostają wypchnięte z mieszków włosowych a w ich miejsce pojawiają się nowe włosy w fazie anagenu. Włosy telogenowe są względnie odporne na działanie czynników szkodliwych. Natomiast już niewielkie uszkodzenie włosów anagenowych powoduje przedwczesne zakończenie fazy anagenowej, przez co pojawia się znacznie więcej włosów telogenowych niż w warunkach fizjologicznych. Od czasu zakończenia fazy anagenowej do wypadnięcia włosa telogenowego upływa od 2 do 4 miesięcy.
Wśród czynników, które podejrzewa się o udział w powstawaniu łysienia telogenowego wymienia się: wstrząs emocjonalny lub pourazowy, choroby przebiegające z wysoką gorączką, urodzenie dziecka, poważny zabieg operacyjny, zatrucie metalami ciężkimi czy też przyjmowanie niektórych leków.
Łysienie telogenowe trwa zwykle przez wiele miesięcy lub lat. Często schorzeniu nie towarzyszą żadne inne objawy, tak więc wykrycie początków problemu często bywa trudne.
W postępowaniu diagnostycznym zaleca się wykonanie trichogramu w celu określenia odsetka włosów telogenowych. Zaleca się także wykonanie badań laboratoryjnych w kierunku ewentualnego niedoboru żelaza oraz chorób tarczycy. Gdy utrata włosów jest ogniskowa należy wykluczyć kiłę.