Choroba Duhringa to zespół jelitowo-skórny, w którym zmianom skórnym towarzyszy, na ogół klinicznie bezobjawowa, glutenozależna enteropatia
W etiopatogenezie schorzenia główną rolę odgrywa nietolerancja glutenu. U większości pacjentów występują anatomiczne zmiany w jelicie cienkim o charakterze spłaszczenia lub zaniku kosmków jelitowych. Jednak w 90% przypadków zmianom tym nie towarzyszą kliniczne objawy złego wchłaniania.
Choroba Duringa i celiakia są związane ze specyficznymi antygenami zgodności tkankowej HLA-DQ, przy czym najsilniejszy jest związek z HLA-DQw2.
Mechanizm powstawania zmian skórnych nie został w pełni poznany. Zjawiskiem obserwowanym w przebiegu schorzenia jest odkładanie się w brodawkach skórnych ziarnistych złogów IgA. Ich obecność stwierdza się także w skórze niezmienionej chorobowo i w okresie remisji choroby. Dla choroby Duhringa charakterystyczne są przeciwciała IgA skierowane przeciw macierzy pozakomórkowej endomysium mięśni gładkich (IgA-EMA) oraz przeciwciała przeciwko transglutaminazie tkankowej (anty-Ttg). IgA-EMA są swoiste i indukowane przez gluten tzn. zanikają w przypadku stosowania diety bezglutenowej i pojawiają się ponownie po jego spożyciu.
Zmiany skórne w przebiegu choroby Duhringa najczęściej zlokalizowane są łokciach i kolanach, rzadziej w okolicy krzyżowej, na pośladkach, owłosionej skórze głowy, twarzy i w okolicy łopatek. Cechą charakterystyczną schorzenia jest wielopostaciowość zmian skórnych. W obrazie klinicznym obserwujemy grudki, rumienie, niewielkie pęcherzyki, układające się festonowato i opryszczkowato. Towarzyszy im silny świąd.
Przebieg choroby jest wieloletni, nawrotowy, z okresami remisji. Czynnikiem zaostrzającym lub prowokującym pojawienie się zmian skórnych jest jod zawarty w pokarmach, lekach czy też w powietrzu (niewskazane jest przebywanie w okolicach nadmorskich).
W leczeniu choroby stosuje się sulfonamidy – działają one jednak jedynie na zmiany skórne, nie wywierając wpływu na zmiany jelitowe. Podstawą postępowania terapeutycznego jest eliminacja glutenu z diety. U niektórych pacjentów wystarczająca jest dieta z obniżoną zawartością glutenu, u innych konieczne jest stosowanie ścisłej diety. Eliminacja glutenu z diety wpływa na zmiany jelitowe i wtórnie na zmiany skórne.