Boreliozy to grupa schorzeń, których czynnikiem etiologicznym są bakterie, należące do rodzaju krętków z rodziny Spirochetaceae. Wyróżnia się następujące podtypy krętków: Borrelia burgdorferii sensu stricto, Borrelia garini, Borrelia afzeli i Borrelia japonica. Infekcja następuje w wyniku ukąszenia przez kleszcza z rodzaju Ixodes, który jest zakażony patogennymi bakteriami.
Schorzenie występuje na całym świecie. Postacie skórne – jak rumień przewlekły pełzający – przeważają w Europie. Natomiast w USA najczęściej w przebiegu zakażenia obserwuje się postacie wielonarządowe, dotyczące głównie stawów i układu nerwowego.
W Europie najwięcej przypadków zachorowań odnotowuje się w krajach skandynawskich oraz w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Odsetek zakażonych kleszczy w Europie zależy od regionu i mieści się w granicach od 3 do 34%. W Polsce najwięcej zachorowań wykrywa się w regionie białostockim. Na terenie kraju notuje się około kilkuset zachorowań w skali roku.
Do zachorowań dochodzi najczęściej od maja do października, ze szczytem w okresie od maja do sierpnia. Składa się na to wiele czynników m.in. częstsze przebywanie w okresie wiosenno-letnim w lasach i na łąkach, noszenie lżejszych ubrań, cykl rozwojowy kleszcza.
Krętki wnikają do przewodu pokarmowego kleszcza a następnie przedostają się go jego gruczołów ślinowych. Do zakażenia człowieka dochodzi w czasie przytwierdzenia do skóry i w trakcie ssania krwi przez wydalenie śliny lub wymiocin kleszcza. Sam moment przekłucia naskórka i wysysania krwi pozostaje nie zauważony, ponieważ wydzielina kleszcza działa znieczulająco. Dopiero po 2-3 dniach pojawia się charakterystyczne swędzenie i wypełniony krwią kleszcz powiększa się, przez co staje się lepiej widoczny. Prawdopodobieństwo przekazania zakażenia zależy od czasu, w jakim kleszcz jest przytwierdzony do skóry; w trzeciej dobie dochodzi ono do 100%.
Z uwagi na czas, jaki upłynął od zakażenia, rozróżnia się 3 stadia w przebiegu boreliozy:
I stadium – ograniczone zmiany skórne typu rumienia przewlekłego wędrującego (ECM) oraz niekiedy lymphocytoma (LBC).
II stadium – zmiany rozsiane z możliwością zajęcia, poza skórą, układu kostnomięśniowego, serca, układu nerwowego i praktycznie wszystkich narządów.
III stadium – zmiany skórne w postaci przewlekłego zanikowego zapalenia skóry dystalnych części kończyn (ACA) i destrukcyjne zmiany zapalne stawów, przewlekłe zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych.