Liszajec zakaźny należy do kręgu chorób bakteryjnych skóry. Może być on wywoływany przez bakterie należące do paciorkowców lub gronkowców. Bakterie te mogą bytować w nosogardzieli u zdrowych osób, skąd poprzez drapanie, pocieranie przenoszone są z łatwością na okolicę oraz na inne osoby. Szerzeniu się zakażenia sprzyjają drobne uszkodzenia naskórka, powstające w wyniku drapania, na przykład w przebiegu świerzbu, atopowego zapalenia skóry czy innych chorób przebiegających ze świądem. Za większość przypadków choroby odpowiada gronkowiec złocisty, który posiada specjalny enzym rozszczepiający komórki naskórka prowadząc do powstania pęcherzy.
Początkowo w przebiegu choroby pojawiają małe, czerwone plamki, w obrębie których z czasem pojawiają się dobrze napięte pęcherzyki. Wyróżnić można wariant klasyczny choroby, w którym pęcherzyki łatwo pękają a w obrazie klinicznym dominują nadżerki pokryte miodowo-żółtymi strupami. Z kolei wariant pęcherzowy liszajca zakaźnego cechuje się obecnością większych pęcherzy, które szerzą się obwodowo. Ich treść początkowo jest przejrzysta, z czasem staje się ropna, a po ich pęknięciu powstaje lśniąca nadżerka z kołnierzykowato ułożonymi łuskami. Typowa lokalizacja zmian chorobowych to twarz, zwłaszcza okolica nosa i ust, szyja i dłonie. Zmiany chorobowe mają tendencję do szybkiego zlewania się. Przez dotyk, skubanie choroba szybko rozprzestrzenia się na okolicę. Schorzenie ustępuje bez pozostawienia blizn. Rokowanie w przebiegu liszajca zakaźnego jest dobre. Główne zagrożenie stanowi ryzyko zakażenia szczepami nefrotoksycznymi i możliwość rozwoju kłębuszkowego zapalenia nerek. Częstość występowania tego powikłania w krajach europejskich jest bardzo mała.
W diagnostyce choroby można pobrać wymazy do badania bakteriologicznego, przy czym najlepiej aby były one pobrane z treści nietkniętego pęcherza.
Leczenie uzależnione jest od obrazu klinicznego. W przypadku zmian ograniczonych w pełni wystarczające jest leczenie miejscowe. W przypadku występowania zmian rozsianych, objawów ogólnych, braku możliwości utrzymania higieny oraz podejrzenia zakażenia szczepami uszkadzającymi nerki- wskazane jest leczenie ogólne.
