Liszaj płaski to przewlekła, niezakaźna choroba skóry, występująca najczęściej około 40 roku życia, nieznacznie częściej u kobiet. Częstość występowania schorzenia w populacji europejskiej szacuje się na 0,2-0,5%. Przyczyna choroby pozostaje niejasna. W rzadkich przypadkach schorzenie występuje rodzinnie. Często liszaj płaski skojarzony jest z występowaniem chorób autoimmunologicznych takich jak m.in. toczeń rumieniowaty, twardzina układowa, łysienie plackowate czy bielactwo nabyte. Schorzenie może mieć związek z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, rzadziej B lub towarzyszyć przewlekłej chorobie przeszczep przeciw gospodarzowi. Część przypadków choroby może być prowokowana przez leki, wśród których wymienia się m.in. leki przeciwmalaryczne, sole złota, niesteroidowe leki przeciwzapalne, tetracykliny, tiazydy, beta blokery czy acyklowir. Ponadto liszaj płaski może być uważany jest za następstwo czynników emocjonalnych.
Podstawowym objawem skórnym choroby jest płaska wieloboczna grudka średnicy kilku milimetrów o zabarwieniu różowym, czerwonobrunatnym lub czerwonofioletowym. Grudki mają skłonność do zlewania się w większe zmiany tzw. blaszki. Ponadto w aktywnym okresie choroby nowe grudki układają się linijnie wzdłuż urazu naskórka. W powiększeniu na powierzchni grudek można dostrzec koronkową sieć delikatnych białych linii, tzw. siateczkę Wickhama. Po ustąpieniu grudek zwykle pozostają brunatne przebarwienia pozapalne. W typowych przypadkach zmiany skórne lokalizują się na wewnętrznych powierzchniach nadgarstków i ud, przednich powierzchniach podudzi, w okolicy stawów skokowych i w okolicy lędźwiowej. Charakterystyczny jest intensywny świąd.
U około 50% pacjentów zmianom skórnym towarzyszą zmiany na błonach śluzowych. W jamie ustnej nie stwierdza się obecności typowych grudek, zamiast nich łatwiej spostrzegalne są prążki Wickhama. Układają się one w koronkową sieć , głównie na policzkowej części błon śluzowych i czerwieni wargowej, rzadziej na dziąsłach i języku. Najczęściej zmiany mają postać bolesnych nadżerek. Zmiany na narządach płciowych występują głównie u mężczyzn i najczęściej dotyczą żołędzi.
Zmiany paznokciowe współwystępują u około 10-15% chorych. W tym zakresie obserwujemy dużą różnorodność zmian m.in. podłużne pobruzdowanie płytek, rozszczepianie, nieregularne dołki, cienkość płytek, pofragmentowanie i spełzanie płytek. Objawy paznokciowe mogą o wiele lat wyprzedzać zmiany skórne.
Przebieg liszaja płaskiego jest bardzo nieprzewidywalny. Wysiewna postać choroby zwykle ustępuje w ciągu 6-12 miesięcy. U ponad 95% pacjentów dochodzi do remisji po 2 latach, ale mogą zdarzyć się nawroty. Najbardziej przewlekłe postacie liszaja to zmiany w jamie ustnej.