Fototoksyczne zapalenie skóry to dosyć często występujące schorzenie, którego objawy kliniczne przypominają oparzenie słoneczne. Jednak w przypadku fototoksycznego zapalenia skóry wymagana jest obecność określonej substancji chemicznej na lub skórze, która wzmacnia efekt działania promieniowania słonecznego i powoduje powstanie objawów oparzenia po dawce światła, która w normalnych warunkach go nie wywoła.
W wyniku reakcji środków fototoksycznych z promieniowaniem słonecznym dochodzi do powstania wolnych rodników, aktywnych cząsteczek tlenu i nadtlenków, które powodują uszkodzenie komórek naskórka, czyli keratynocytów. Z uszkodzonych keratynocytów uwalniane są mediatory odpowiedzialne za poszerzenie naczyń krwionośnych w warstwie brodawkowatej skóry i powstanie zaczerwienienia skóry. Substancje uczulające na światło mogą pochodzić z wewnątrz organizmu, jak np. w przebiegu porfirii ale zdecydowanie częściej są pochodzenia zewnętrznego. Wśród najpowszechniej występujących substancji o działaniu fototoksycznym wymienia się: smoły, oleje i inne związki powstające w rafineriach naftowych, eozynę (laboratorium), akrydynę (ekspozycja przemysłowa), metoksalen, furokumaryny (rośliny takie jak np. barszcz olbrzymi, seler, koper, pietruszka) oraz leki (np. niektóre antybiotyki, leki kardiologiczne).
Objawy kliniczne często mają ciężki przebieg i powstają nagle. Schorzenie raczej nie obejmuje okolic nieeksponowanych na światło słoneczne, a jeżeli nawet to rzadko i w minimalnym stopniu. W przebiegu fototoksycznego zapalenia skóry oprócz rumienia i pęcherzy może wystąpić dodatkowo oddzielanie się paznokcia od łożyska i przebarwienia pozapalne.