Zespół Sneddona to zespół naczyniowy, w którym objawy chorobowe dotyczą głównie skóry i ośrodkowego układu nerwowego. Głównymi objawami w przebiegu zespołu są siatkowate rozszerzenie naczyń (livedo reticularis) oraz przejściowe zamknięcie światła naczyń tętniczych mózgu i związane z tym udary mózgu. Objawy kliniczne mogą przypominać zespół antyfosfolipidowy, jednak w przypadku zespołu Sneddona nie stwierdza się obecności przeciwciał antykardiolipinowych. U części pacjentów stwierdza się natomiast obecność przeciwciał przeciwfosfolipidowych.
Przyczyna powstania zespołu Sneddona nie została do końca poznana. Istotę procesu chorobowego stanowią zmiany zapalne w śródbłonkach naczyń tętniczych, proliferacja ich mięśniówki i włóknienie, które to w konsekwencji prowadzą do zamknięcia ich światła. Następstwem tych zmian jest niedotlenienie ograniczonych odcinków w ośrodkowym układzie nerwowym, co wywołuje przejściowe zaburzenia neurologiczne oraz zmiany skórne o charakterze livedo reticularis.
Przebieg schorzenia jest przewlekły, zwykle wieloletni. Udary mózgu mogą stanowić przyczynę przedwczesnego zgonu.
W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić: zespół antyfosfolipidowy, toczeń rumieniowaty układowy oraz guzkowe zapalenie tętnic.