Wyprysk potnicowy (eczema dyshidroticum) to często występująca odmiana wyprysku, najczęściej spotykana u ludzi młodych i w średnim wieku. Za powstawanie zmian skórnych mogą odpowiadać alergeny pochodzenia zewnętrznego jak i wewnątrzustrojowego. W grupie najczęstszych alergenów mogących powodować powstanie lub zaostrzenie zmian skórnych wymienia się nikiel, chrom i leki. U wielu pacjentów nie udaje się ustalić czynników przyczynowych. Choroba może mieć związek z grzybicą i atopią.
W obrazie klinicznym schorzenia stwierdza się obecność drobnych pęcherzyków (średnica do ok. 3 mm). Zmiany lokalizują się zwykle na dłoniach i podeszwach, nierzadko zajmując całe ich powierzchnie. Bardzo charakterystyczną lokalizację zmian stanowią boczne powierzchnie palca drugiego i piątego ręki, bez zajęcia skóry kciuka. W przebiegu choroby pęcherzyki mogą zlewać się ze sobą co skutkuje powstawaniem większych pęcherzy. Rozdrapywanie zmian powoduje uwolnienie płynu surowiczego na zewnątrz oraz pękanie skóry. Takie zmiany mogą ulegać wtórnemu nadkażeniu przez bakterie co wydłuża okres ich leczenia. Zmiany mogą być bolesne, swędzące lub mogą nie powodować żadnych dolegliwości. Po kontakcie z mydłem, wodą lub substancjami drażniącymi stan skóry zwykle się pogarsza. W łagodnych postaciach choroby jedynym objawem może być złuszczanie skóry. Przebieg schorzenia może być ostry lub przewlekły. W przypadku odczynów na zakażenie grzybicze zmiany ustępują po leczeniu przeciwgrzybiczym.
Rozpoznanie wyprysku potnicowego opiera się na wywiadzie i charakterystycznym obrazie klinicznym. Zaleca się przeprowadzenie diagnostyki alergologicznej w celu ustalenia przyczyny powstawania zmian. W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić grzybicę dłoni i rumień wielopostaciowy.
Leczenie wyprysku potnicowego nie różni się od leczenia innych postaci wyprysku. Zastosowanie znajdują doustne leki przeciwhistaminowe oraz maści steroidowe. Miejscowe leczenie dużych zmian polega na przecinaniu pęcherzy, osuszaniu i odkażaniu nadżerek. Bardzo ważne jest, by nie dopuścić do wtórnego bakteryjnego nadkażenia ran. Aby temu zapobiec stosuje się antybiotyki i kortykosteroidy w postaci aerozolu lub maści. Gdy wyprysk współistnieje z zakażeniem grzybiczym, należy rozpocząć leczenie przeciwgrzybicze.