Zmiany skórne w przebiegu wielopostaciowych osutek świetlnych (polymorphic light eruption) mają charakter rumieniowy, grudkowy oraz pęcherzykowy i dotyczą głównie okolic odsłoniętych. Czynnikiem wywołującym powstawanie zmian chorobowych jest promieniowanie słoneczne. U około połowy pacjentów za zmiany skórne odpowiada promieniowanie UVA, u pozostałych UVB lub oba rodzaje promieniowania. Zmiany skórne powstają w ciągu 18 godzin do 5 dni po ekspozycji. Schorzenie występuje stosunkowo często – dotyczy około 20% populacji.
Jak sama nazwa wskazuje, zmiany skórne cechuje duża wielopostaciowość. Mogą przypominać szereg, często występujących schorzeń dermatologicznych takich jak wyprysk, świerzbiączkę czy też opryszczkę. Osutki skórne zaczynają pojawiać się u dzieci i nawracają w okresie wczesnowiosennym. W lecie, gdy skóra jest przyzwyczajona pacjenci bez problemu mogą przebywać na słońcu a zmiany skórne mogą całkowicie ustąpić. U części pacjentów szkodliwie działa promieniowanie słoneczne przechodzące przez szybę (nadwrażliwość na UVA).
Próby świetlne przeprowadzane u tych pacjentów mogą wykazać odczyn izomorficzny tzn. w miejscu poddanym działaniu lampy po kilku dniach pojawiają się zmiany skórne identyczne z tymi występującymi na ciele.
Leczenie wielopostaciowej osutki świetlnej nie jest łatwe. Skuteczne wydaje się podawanie beta-karotenu, zwłaszcza gdy leczenie rozpoczyna się wczesną wiosną i prowadzi się przez wiele miesięcy. Czasami stosuje się fotochemoterapię – PUVA – czyli naświetlanie promieniami UVA z zastosowaniem dodatkowo małej dawki psolarenów, które uwrażliwiają skórę na światło. Leki przeciwmalaryczne są na ogół mało skuteczne.
W szczególnie ciężkich i opornych na leczenie przypadkach można rozważyć podanie talidomidu. Należy jednak zawsze mieć na uwadze jego działania uboczne, zwłaszcza w przypadku kobiet w wieku rozrodczym.
Miejscowo zaleca się stosowanie kremów z bardzo wysokim filtrem anty UVA i UVB.