Róża to ostry stan zapalny skóry i tkanki podskórnej, charakteryzujący się nagłym początkiem, wysoką temperaturą i szybkim przebiegiem. Czynnikiem wywołującym schorzenie są bakterie – paciorkowce Streptococcus pyogenes. Najogólniej można powiedzieć, że przyczyną róży jest defekt funkcji obronnej skóry. Bakterie mogą przedostawać się do skóry z wewnątrzustrojowych ognisk zakażenia (u około 30% pacjentów stwierdza się obecność S. pyogenes w nozdrzach). Ponadto schorzenie może rozwinąć się w miejscu niewielkich urazów mechanicznych lub w obszarze upośledzonego krążenia limfatycznego. W mechanizmie błędnego koła same paciorkowce powodują dalsze uszkodzenie dróg limfatycznych co prowadzi do kolejnych nawrotów choroby.

Najczęściej chorują osoby młode i osoby w podeszłym wieku. Do czynników ryzyka wystąpienia róży zalicza się: alkoholizm, otyłość, cukrzycę, niedobory immunologiczne, niewydolność krążenia oraz poważne urazy. Schorzenie często występuje po infekcji wirusem opryszczki zwykłej, przy współistnieniu grzybicy międzypalcowej, skórnych owrzodzeń oraz u osób z upośledzonym drenażem limfatycznym np. po mastektomii, operacjach na miednicy czy wszczepieniu bajpasów.

Objawem klinicznym róży jest bolesny obrzęk i zaczerwienienie o wzmożonym uciepleniu, gwałtownie poszerzające się obwodowo. Zmiany są zawsze ostro odgraniczone od skóry zdrowej. Kształt ogniska często jest nieregularny a zmieniona chorobowo skóra jest wygładzona, napięta i lśniąca. Najczęstszą lokalizacją róży są policzki i podudzia. Proces chorobowy na twarzy zaczyna się zwykle na grzbiecie nosa i rozszerza się na oba policzki wraz z towarzyszącym obrzękiem powiek. W przypadku zajęcia podudzia poszerzanie się ogniska chorobowego jest mniej gwałtowne, obrzęk mniejszy ale często pojawia się zapalenie naczyń chłonnych i powiększenie węzłów chłonnych. Często schorzenie lokalizuje się w obrębie obrzękniętego ramienia po mastektomii. Początek choroby jest nagły. U większości pacjentów współwystępuje wysoka gorączka (40-41 st. C) i dreszcze. Miejscowo występuje swędzenie, pieczenie i ból.

Róża ma wiele odmian klinicznych: w obrębie ognisk mogą tworzyć się pęcherze, na podudziach pęcherze często są krwotoczne, może rozwijać się martwica. Najcięższą odmianą jest róża ropowicza, w przebiegu której występują głęboko leżące ropnie i dochodzi do zajęcia powięzi.

Częstym powikłaniem róży jest zapalenie naczyń limfatycznych i żylnych co doprowadza do upośledzenia krążenia i większej podatności na ponowne zakażenie. Rzadziej zdarzają się inne powikłania.

Podstawę leczenia róży stanowią antybiotyki.