Częściowe oddzielanie się płytki paznokciowej od podłoża, czyli onycholiza, to zjawisko niezwykle często spotykane w codziennej praktyce lekarskiej. Najczęściej onycholiza dotyczy części dystalnej, czyli wolnej części płytki paznokciowej. Uniesiona płytka przybiera białawe zabarwienie. Najczęściej zmiany są wynikiem nadmiernej ekspozycji na wilgoć, mydła, detergenty, lakiery do paznokci czy zmywacze. Wśród częstych czynników wymienia się także uraz mechaniczny, macerację tkanki pod paznokciem i wtórne zakażenie oraz zbyt agresywną pielęgnację paznokci.
Wśród innych przyczyn tego zjawiska wymienia się ponadto:
– ekspozycję na leki: m.in. tetracykliny, psoraleny, niesteroidowe leki przeciwzapalne, antybiotyki, inhibitory ACE,
– ekspozycję na zimno, – choroby dermatologiczne, takie jak: łuszczyca, liszaj płaski, łysienie plackowate, zapalenie skóry, choroby pęcherzowe oraz choroby łożyska paznokcia jak np. kurzajka,
– choroby ogólnoustrojowe, takie jak: cukrzyca, ciężkie zakażenia, choroby tarczycy, niedokrwistość z niedoboru żelaza, niedobory witamin, choroby naczyń obwodowych,
– ciążę.
Bardzo często nie udaje się wykryć żadnej z wymienionych przyczyn, wtedy mamy do czynienia z onycholizą idiopatyczną.
W procesie diagnostycznym należy skupić się na poszukiwaniu chorób leżących u podłoża zjawiska i w miarę możliwości je leczyć. Należy także unikać nadmiernych urazów mechanicznych, ograniczyć ekspozycję na wilgoć. Paznokcie należy przycinać krótko. W niektórych przypadkach mogą być pomocne preparaty kortykosteroidów.