Wypadanie włosów to bardzo często spotykany problem w codziennej praktyce lekarskiej Włosy stanowią uznaną kulturowo ozdobę, natomiast ich rola biologiczna jest niewielka. Stanowią one narząd czuciowy, wyczuwający delikatny dotyk, pełnią także funkcję ochronną przed promieniowaniem słonecznym. Ogólna liczba mieszków włosowych wynosi 5 mln (na głowie 100 tys.), a ich gęstość 40-800 na cm². Regulacja wzrostu włosów podlega wpływom genetycznym (barwa, cechy rasowe i rodzinne oraz typowe dla płci owłosienie) i czynnikom hormonalnym (androgeny). Mieszki włosowe wykazują cyklicznie trzy fazy rozwojowe: okres wzrostu (anagen), okres inwolucji (katagen) oraz okres spoczynku (telogen). Cykl włosowy u człowieka ma charakter niezsynchronizowany, w związku z czym zmiana owłosienia odbywa się w sposób ciągły, prawie niezauważalny.
Najczęstsze przyczyny wypadania włosów:
- Nieodpowiednia dieta (niedobór mikro- i makroelementów, witamin, np. żelaza, biotyny)
- Stres
- Choroby przebiegające z gorączką
- Ciąża (łysienie poporodowe)
- Przewlekłe choroby ogólnoustrojowe (toczeń rumieniowaty układowy, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, cukrzyca, choroby wątroby)
- Leki (cytostatyki, leki immunosupresyjne, antykoagulanty, hormony, retinoidy, leki przeciwdrgawkowe i inne)
- Choroby skóry głowy (grzybica, łojotokowe zapalenie skóry)
- Zatrucie metalami ciężkimi (tal, rtęć, arsen)
- Ostre choroby zakaźne
- Zabiegi chirurgiczne, utrata krwi
- Zaburzenia hormonalne (nadczynność i niedoczynność tarczycy)
- Mechaniczne (naciąganie, wyrywanie włosów).