Grzybica paznokci to zgodnie z definicją zakażenie narządu paznokciowego, które dotyczy oddzielnie lub łącznie macierzy, łożyska i/lub płytki paznokciowej. Problem ten dotyczy od 2 do 26% populacji ogólnej, a w grupie osób pomiędzy 40 a 60 rokiem życia- 15-20% lub więcej. Grzybica paznokci w około 80% przypadków dotyczy paznokci stóp. Zwykle zakażenia grzybicze obejmują pierwszy i piąty palec stopy. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że do tych palców najszczelniej przylegają buty. Ponad 99% grzybic paznokci wywołana jest przez dermatofity, z których najczęstszym patogenem jest Trichophyton rubrum.
Klinicznymi objawami grzybicy paznokci są: rogowacenie podpaznokciowe, onycholiza (oddzielenie płytki od łożyska), chromonycha (żółte zabarwienie paznokci) i onychodystrofia. Do czynników predysponujących zalicza się: zaburzenia krążenia, neuropatie, zaburzenia odporności i cukrzycę.
W leczeniu grzybicy paznokci, w zależności od nasilenia zmian chorobowych, wykorzystuje się leki miejscowe oraz doustne. Na polskim rynku dostępnych jest szereg preparatów skutecznie zwalczających zakażenia grzybicze. Przed podjęciem decyzji o sposobie leczenia należy uwzględnić: wiek pacjenta, ciążę, karmienie piersią, czynność metaboliczną wątroby, czynność nerek, zaburzenia immunologiczne i hematologiczne, alkoholizm i inne choroby współwystępujące oraz stosowane przez pacjenta leki. Ponadto zaleca się wykonanie badania mikologicznego zmienionych paznokci. W przypadku zajęcia pojedynczych płytek i krótkiego wywiadu chorobowego może być wystarczające leczenie miejscowe. Tak więc leczenie należy rozpocząć gdy tylko zauważymy pierwsze zmiany w wyglądzie paznokci, bo wtedy zwykle wystarczy smarować je specjalnym lakierem. Niestety w przypadku zmian grzybiczych paznokci trzeba uzbroić się w cierpliwość, gdyż kuracja może trwać kilka miesięcy. W przypadku zajęcia licznych płytek paznokciowych i długiego wywiadu chorobowego często konieczne jest leczenie skojarzone (terapia miejscowa + ogólna).