Podstawę rozpoznania grzybicy paznokci stanowi badanie mikologiczne, na które składa się wykrywanie elementów struktury grzyba w preparacie bezpośrednim, hodowla czynnika etiologicznego grzybicy oraz jego identyfikacja gatunkowa. W przypadku grzybic, których czynnikiem sprawczym są grzyby drożdżopodobne należy także określić wrażliwość patogenu na leki przeciwgrzybicze. Miejsce z którego pobierany jest materiał do badania jest uzależnione od objawów klinicznych i rodzaju podejrzewanego zakażenia.
Bardzo ważne dla uzyskania wiarygodnego wyniku badania mikologicznego jest właściwe pobranie materiału. Nie wolno ograniczać się jedynie do pobrania zeskrobin z powierzchni paznokcia, gdyż wiele patogennych grzybów bytuje pomiędzy płytką paznokciową a łożyskiem paznokcia. Ponadto przy rozpoznaniu grzybicy paznokci należy różnicować wyhodowane grzyby z zanieczyszczeniami pochodzącymi ze skóry pacjenta lub z powietrza.
W terapii grzybicy paznokci znajdują zastosowanie następujące formy leczenia:
– leczenie miejscowe,
– leczenie ogólne,
– usunięcie zakażonych płytek paznokciowych.
Leczenie miejscowe grzybicy paznokci dotyczy leczenia powierzchownych zakażeń grzybiczych przy zajęciu pojedynczych płytek paznokciowych i zakażeniu ograniczonym do wolnego końca płytki. Zastosowanie znajdują tu przede wszystkim lakiery przeciwgrzybicze, które stosuje się w różnych schematach dawkowania do 12 miesięcy.
Leczenie ogólne dotyczy pacjentów, u których zajęte są liczne płytki paznokciowe i którzy nie mają przeciwwskazań do zastosowania długotrwałej terapii doustnej.
Odsetek niepowodzeń w leczeniu grzybicy paznokci szacuje się na 25-50%. Aby zmniejszyć odsetek niepowodzeń terapeutycznych należy kojarzyć ze sobą dostępne opcje leczenia: leki doustne z lekami miejscowymi, z lekami rozszerzającymi naczynia a także z metodami eliminującymi zakażoną płytkę paznokcia.
Dla zapewnienia skuteczności terapii konieczna jest dezynfekcja obuwia i skarpet.
W diagnostyce różnicowej grzybicy paznokci należy uwzględnić: łuszczycę, liszaj płaski, wyprysk, bakteryjne zakażenie wałów paznokciowych, zmiany pourazowe, zmiany polekowe oraz zmiany paznokciowe towarzyszące chorobom ogólnoustrojowym (np. cukrzycy, niewydolności krążenia).