Pluskwa domowa (Cimex lectularius) jest to niewielki owad (ok. 4-6 mm długości, 3 mm szerokości), barwy czerwonobrunatnej, posiadający owalny, silnie spłaszczony kształt zwężający się ku przodowi. Jej stopy wyposażone są w małe haczyki, dzięki którym owad może utrzymywać się i wspinać po nierównych powierzchniach. Dzięki wrażliwym czułkom pluskwa łatwo wykrywa zapach lub ciepło potencjalnej ofiary. Gdy poszukuje pożywienia jest odwłok jest brązowy i pomarszczony, gdy jest najedzona staje się purpurowy i rozdęty. Owad ten żywi się krwią człowieka i innych ssaków. Posiada aparat kłująco-ssący. Na swoją ofiarę poluje w nocy. Szczególnie chętnie bytuje w spojeniach łóżek, tapczanów, w szczelinach ścian, pod boazerią lub tapetą oraz pod ramami obrazów.
Samica pluskwy składa kilkadziesiąt sztuk jaj w marcu, maju i czerwcu. W ciągu 1-2 miesiąca z jaja rozwija się dojrzała pluskwa. Owad ten odżywia się co kilka dni, ale gdy nie ma żywiciela potrafi przeżyć nawet kilka miesięcy.
Ukłucia pluskiew to swędzące zaczerwienienia w obrębie nieowłosionych lub mało owłosionych obszarów skóry. Nierozdrapane zmiany nie mają w centrum widocznej wybroczyny lub rany, spotykanej w przypadku ugryzień pcheł. Zmiany są zwykle mniej obrzęknięte i mniej swędzą niż te związane z ugryzieniem komara. Charakterystyczną cechą ugryzień spowodowanych przez pluskwy jest występowanie większej liczby zmian i ich linijne ułożenie. Czasami na pościeli można zaobserwować ich odchody lub drobne ślady krople krwi. Pluskwy domowe w naszej szerokości geograficznej nie przenoszą żadnych chorób.