Torbiel naskórkowa spotykana jest w praktyce klinicznej bardzo często. Najczęstsza przyczyną powstawania zmian na skórze owłosionej jest zaczopowanie mieszka włosowego. Czynnikiem predysponującym do powstania torbieli może być obecność zaskórnika, szczególnie gdy lokalizuje się on w brwiach, za uszami, na skórze klatki piersiowej lub na plecach. Torbiele naskórkowe mogą powstawać w następstwie urazu np. igłą do szycia, paznokciem albo w następstwie zabiegu chirurgicznego w obrębie blizn lub miejsc drenażu.
Torbiele naskórkowe mają zwykle średnicę 3-20 mm i są kształtu krągłego lub owalnego. Prawie niezmiennie mają połączenie z powierzchnią naskórka przez otwór, będący pozostałością poprzedzającego zmianę mieszka włosowego. Skóra otaczająca zmianę może być nieco rozciągnięta lub nieznacznie zaczerwieniona. Mogą być widoczne w obrębie zmiany naczynia skóry. Torbiele najczęściej lokalizują się na twarzy, szyi, za uszami lub na skórze pleców ale mogą występować praktycznie wszędzie. Zmiany mogą się stopniowo powiększać. Z uwagi na połączenie z powierzchnią skóry, torbiele mogą ulegać zakażeniu. Gdy raz dojdzie do zakażenia nawroty są częste. Torbiele mogą pękać i opróżniać się spontanicznie, a następnie goić się z bliznowaceniem i włóknieniem.
Większość torbieli naskórkowych nie wymaga leczenia. Częste wskazania do usuwania zmian stanowią względy kosmetyczne i nawracające zakażenia.