Piodermia zgorzelinowa (pyoderma gangrenosum) często współwystępuje z innymi schorzeniami takimi jak gammapatia, reumatoidalne zapalenie stawów czy choroby zapalne jelit. Najczęściej towarzyszy jej gammapatia IgA, a piodermia zgorzelinowa poprzedza jej rozpoznanie. W przypadkach, w których współwystępuje reumatoidalne zapalenie stawów albo choroba zapalna jelit, objawy piodermii zgorzelinowej pojawiają się jako drugie. W powstawaniu objawów schorzenia istotną rolę odgrywają masywne niszczące nacieki z neutrofilów, które uszkadzają naczynia.
Zmiany chorobowe najczęściej dotyczą skóry kończyn dolnych. Początkowo pojawia się czerwony guzek lub krosta, często mylona z czyrakiem lub z odczynem po ugryzieniu owada. Zwłaszcza, że pacjenci często podają w wywiadzie uraz, poprzedzający powstanie zmian skórnych. Zmiana z czasem ulega owrzodzeniu i szerzy się obwodowo tworząc rozległe, ale stosunkowo powierzchowne owrzodzenie o obrzękniętym, martwiczym dnie i wyniosłych, czerwonych brzegach. Przebieg choroby nierzadko jest piorunujący i w przypadkach nieleczonych może dochodzić do odsłonięcia mięśni, nerwów, a nawet kości. Zmiany skórne goją się z pozostawieniem sitowych blizn. Towarzyszy im bolesność. Może współwystępować gorączka, bóle stawowe i uogólnione złe samopoczucie.
Charakterystyczną cechą piodermii zgorzelinowej jest występowanie zmienionej odczynowości skóry (patergia). W następstwie tego u chorych po niewielkich urazach, takich jak ukłucie igłą, powstają zmiany skórne.
Rozpoznanie choroby stawia się na podstawie badania klinicznego. Ani badania laboratoryjne ani badania histopatologiczne nie są przydatne w diagnostyce schorzenia.
Leczenie schorzenia jest trudne. Najbardziej istotne jest leczenie choroby zasadniczej.