Mucynoza mieszkowa jest uważana za reakcję odczynową, część zmian współwystępuje z ziarniniakiem grzybiastym. W obrazie klinicznym schorzenia stwierdza się jedno ostro odgraniczone, lekko wyniosłe ognisko rumieniowo-obrzękowe. Rzadziej zmian może być więcej. Powierzchnia zmienionej skóry w większości przypadków pokryta jest delikatną, przylegającą łuską. Zmiany chorobowe najczęściej lokalizują się na owłosionej skórze głowy lub na karku. Ujścia mieszków włosowych zazwyczaj są poszerzone, czasami wypełnione zrogowaciałymi czopami. Zwykle z czasem dochodzi do utraty włosów. U części pacjentów zmiany chorobowe powodują świąd.
Wyróżnić należy mucynozę mieszkowa idiopatyczną i towarzyszącą chłoniakom. Nie ma możliwości rozróżnienia tych dwóch form choroby na podstawie obrazu klinicznego. Generalnie jeżeli choroba dotyczy dzieci i młodych dorosłych to ma prawdopodobnie charakter odczynowy, z kolei u starszych pacjentów jest większe ryzyko rozwoju chłoniaków złośliwych.
W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić: grzybicę, zapalną postać łysienia plackowatego, inne przyczyny łysienia, przerzuty raka (najczęściej sutka).