Choroba kociego pazura to schorzenie, które dotyczy najczęściej dzieci i młodzieży. Większość z osób miała bezpośredni kontakt z młodym kotem i pozostała przez niego zadrapana. Choroba ta nie przenosi się z człowieka na człowieka.
Przyczyną choroby są bakterie z rodzaju Bartonella, dokładnie Bartonella henselae. Bakteria ta odpowiada za ponad 95% przypadków schorzenia.
W typowym obrazie klinicznym pierwszą zmianą jest grudka, która powstaje w miejscu urazu- najczęściej na skórze ramienia. Wtórnie może dochodzić do infekcji wałów paznokciowych, jeżeli ukłuty został koniuszek palca. Okres inkubacji wynosi zwykle około 10 dni, ale waha się od 3 do 60 dni. Najczęściej ulegają powiększeniu okoliczne węzły chłonne- najczęściej na szyi lub w dole pachowym. Zmiany z reguły cofają się samoistnie ale u niektórych pacjentów może dochodzić do zropienia węzłów. U około 75% pacjentów występują objawy ogólne, takie jak gorączka, dreszcze i złe samopoczucie. Rzadko zdarzają się ogólnoustrojowe powikłania n. zapalenie mózgu, hepatosplenomegalia, porażenie nerwu twarzowego i zapalenie stawów. Mogą zdarzyć się przemijające osutki skórne, rumień wielopostaciowy czy też rumień guzowaty. Szczególną postacią schorzenia jest zespół Perinauda, w przebiegu którego dochodzi do zakażenia spojówki i powiększenia przedusznych węzłów chłonnych. Może też dojść do zajęcia nerwu twarzowego i ośrodkowego układu nerwowego oraz do zapalenia nerwu wzrokowego.
U pacjentów z prawidłową odpornością rokowanie jest dobre. Zmiany na ogół cofają się samoistnie, nawet zapalenie mózgu nie pozostawia powikłań. Pojawia się odporność trwająca do końca życia.