Brodawki łojotokowe to bardzo często występujące łagodne zmiany nowotworowe. U każdego dorosłego człowieka występuje jedna lub dwie zmiany tego typu, a u wielu osób zmiany występują w większej liczbie. Pochodzenie brodawek łojotokowych nie jest znane. Wśród czynników ryzyka powstawania zmian wymienia się ekspozycję na słońce, starszy wiek oraz predyspozycję genetyczną.
Brodawki łojotokowe najczęściej lokalizują się w obrębie skóry tułowia, rzadziej spotykane są na skórze twarzy, na granicy owłosienia, na szyi oraz w obrębie górnych części ramion i nóg. Brodawki łojotokowe są zawsze zmianami o charakterze łagodnym, jednak ich obecność może stanowić defekt estetyczny. Łatwo mogą także ulegać podrażnieniu. Nierzadko zmiany mogą się wykruszać po podrażnieniu odzieżą czy ręcznikiem.
Wczesne zmiany są małe, barwy jasnobrązowej lub w kolorze skóry zdrowej i są ostro odgraniczone od otoczenia. W miarę wzrostu zmiany stają się ciemniejsze, bardziej wyniosłe a ich powierzchnia staje się coraz bardziej chropowata. Większe, grubsze zmiany wyglądają jakby były nałożone na powierzchnię skóry, często są porównywane do kropli wosku na powierzchni stołu.
Nagły wysiew licznych brodawek łojotokowych może być objawem toczącego się w organizmie procesu nowotworowego – jest to objaw Lesera-Trelata.
W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić brodawki wirusowe, raka podstawnokomórkowego, czerniaka.
Brodawki łojotokowe można usuwać za pomocą kriochirurgii, wyłyżeczkowania, poprzez wycięcie laserem. Można też zastosować peeling chemiczny z kwasem trójchlorooctowym.