Rumień przewlekły pełzający (erythema chronicum migrans) to zmiana skórna powstająca w miejscu wniknięcia krętków Borrelia burgdorferii, czyli w miejscu ukłucia przez kleszcza. Najczęściej zmiana lokalizuje się na kończynach lub tułowiu, ale praktycznie każde umiejscowienie jest możliwePoczątkowo w miejscu ukłucia przez kleszcza pojawia się mała czerwona grudka lub plamka, która w ciągu 4-30 dni stopniowo szerzy się obwodowo, prowadząc do powstania rumienia średnicy od kilku do kilkunastu, rzadziej kilkudziesięciu centymetrów. Zmiana skórna leży w poziomie skóry lub jest jedynie nieznacznie wyniosła. W części centralnej nierzadko widoczne jest przejaśnienie lub zasinienie, tzw. „bawole oko”.
Zmianie skórnej na ogół nie towarzyszą żadne dolegliwości, rzadko występuje świąd skóry. W wyniku szerzenia się zakażenia drogą krwi może dochodzić do powstania wtórnych ognisk (tzw. postać rozsiana), które mają charakter rumieniowy lub krwotoczny i nie szerzą się obwodowo. Stan ogólny pacjentów jest zwykle dobry. Rzadko współwystępują objawy grypopodobne, bóle głowy, sztywność karku, światłowstręt, nudności i wymioty czy też powiększenie regionalnych węzłów chłonnych. W badaniach laboratoryjnych można stwierdzić wzrost OB. Zdarzały się przypadki przebiegające z objawami zapalenia wątroby z jej powiększeniem, bólem w prawym podżebrzu i wzrostem transaminaz. Zmiany skórne mogą utrzymywać się od kilku dni do kilku miesięcy i mogą ustępować samoistnie, nawet bez leczenia.
Rozpoznanie ustala się na podstawie charakterystycznych zmian skórnych i wywiadu dotyczącego ukłucia przez kleszcza. Potwierdzeniem są dodatnie wyniki badań serologicznych lub stwierdzenie krętków w tkankach.
W rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić rumienie szerzące się obwodowo o innej etiologii np. polekowe, twardzinę pierwotnie zanikową czy zapalne postaci ziarniniaka obrączkowatego.